O co chodzi z “krzywymi” w grafice?
Zlecając wykonanie jakichkolwiek materiałów reklamowych zwykle spotykasz się z pytaniem czy posiadasz projekt w krzywych. Najczęściej to pytanie dotyczy logo, więc na tym się skupimy. Masz wtedy w głowie pytanie: “Ale, że jak w krzywych?” .
Postanowiłem więc wytłumaczyć o co w tym chodzi.
Wikipedia tak wyjaśnia nam temat: “Krzywe Béziera są krzywymi parametrycznymi, tzn. każda współrzędna punktu krzywej jest pewną funkcją liczby rzeczywistej będącej wspomnianym parametrem; aby określić krzywą na płaszczyźnie, potrzebne są dwie funkcje, aby określić krzywą w przestrzeni – trzy, itd. Ze względu na rodzaj tych funkcji mówi się o krzywych wielomianowych oraz krzywych wymiernych. Powszechnie stosuje się również krzywe złożone z kawałków gładko połączonych krzywych wielomianowych bądź wymiernych, tzw. krzywych B-sklejanych (także: krzywych gładkich)”.
Na pierwszy rzut oka, grafika w krzywych, od tej “klasycznej” (czyli rastrowej) różni się tym, że nie ma pikseli. Wyobraźmy sobie, że mamy dwa identyczne logotypy, z których jeden jest w grafice rastrowej, a drugi w krzywych. Ten pierwszy będziemy mogli powiększać tylko do pewnego stopnia: w końcu w przybliżeniu pojawią się pojedyncze piksele, a grafika stanie się niewyraźna. Logo zapisane w krzywych możemy powiększać w nieskończoność – nigdy nie zobaczymy żadnych pikseli, a obraz zawsze będzie doskonale wyraźny.
Teraz możesz zastanawiać się po co wektory, skoro zrobiłeś ładny projekt w Photoshopie i na ekranie wygląda super, a po wydrukowaniu go na domowej drukarce też wszystko jest w porządku. Racja! Przy druku cyfrowym w małym formacie (jak właśnie wydruk ze zwykłej drukarki) praktycznie nie będzie widać żadnej różnicy między grafiką wektorową a rastrową. Więc w czym problem?
Problem pojawia się, gdy trzeba wykonać bardziej specjalistyczny wydruk lub znakowanie jak haft komputerowy, grawer laserowy czy wycinanie folii ploterem. Maszyny to robiące muszą wiedzieć dokładnie gdzie wbić igłę, gdzie przypalić, gdzie naciąć folię – i muszą mieć do tego niezwykle precyzyjne dane. Ich działanie jest oparte na wzorach matematycznych oraz geometrii krzywych. W znakowaniu specjalistycznym praca w wektorach jest absolutną podstawą.
Krzywe przydają się również przy druku wielkoformatowym. W tym przypadku wprawdzie teoretycznie da się wydrukować wszystko z grafiki “pikselowej”, ale tego typu pliki muszą mieć odpowiednią rozdzielczość, zajmują dużo miejsca na dysku, długo się wysyłają, ich przetwarzanie pochłania wiele mocy obliczeniowej komputera itd. Dlatego lepiej dla wszystkich jeśli plik do druku wielkoformatowego jest przygotowany w wektorach. Oczywiście nie zawsze jest to możliwe. Kiedy w projekcie do druku znajdują się np. zdjęcia, to nie mamy wyjścia i pozostają nam rastry. Ważne, by były wtedy w jak największej rozdzielczości, nawet jeśli wymiary takiej fotografii będą iść w dziesiątki tysięcy pikseli.
Może wyglądać to skomplikowanie, ale wystarczy tylko korzystać z odpowiednich programów. Dwa najbardziej popularne to CorelDRAW i Adobe Illustrator. Wykonanie projektu w którymś z tych programów i eksport do formatu PDF praktycznie zawsze gwarantuje nam prawidłowe przygotowanie projektu.
Co z Photoshopem? Adobe Photoshop służy do przygotowywania grafiki rastrowej i powstał jako program do obróbki zdjęć (zresztą stąd jego nazwa). Ktoś bardziej zaawansowany powie, że przecież da się robić wektory w Photoshopie… Tak, da się, ale nie jest to wygodny sposób. Lepiej pracować na wyżej wymienionych programach.
A Microsoft Word? Cóż… zapomnij. Nie wdając się w szczegóły, Word to program do tworzenia tekstów i obróbki dokumentów. Nie można używać go do jakichkolwiek projektów graficznych