Apla – w poligrafii: płaszczyzna w całości zadrukowana jednym kolorem, nierastrowana (bez punktów rastrowych). Efektem jest jednolita powierzchnia druku. W sztukach plastycznych: część rysunku (kreskowego) lub część obrazu (półtonowego) pokryta jednolitym – najczęściej ciemnym – kolorem. Tak rozumiana może być np. tłem plakatu lub okładki.
W obu przypadkach termin może oznaczać płaszczyznę zapełnioną dowolnym kolorem, zazwyczaj ma się jednak na myśli kolory ciemne, w tym czarny. Może oznaczać także pokrycie płaszczyzny farba pełną (bez półtonów), w odróżnieniu od pokrycia częściowego. Jasne tło lub niepełne pokrycie płaszczyzny określa się raczej terminem tinta. Uwaga ta odnosi się w większym stopniu do sztuk plastycznych, niż do poligrafii i DTP, w której terminu “apla” używa się szerzej, termin “tinta” występuje zaś rzadko; w poligrafii termin nie odnosi się do jasności farby drukowej, ale do jej ilości.
Płaszczyzny zadrukowane jednolicie jasną lub ciemną farbą szczególnie często występują w druku gazet i czasopism, w których służą jako podkład pod ilustracje lub tekst. Ich funkcją jest ożywienie kolumny lub wyróżnienie graficzne jakiegoś elementu. Pojęcie odnosi się często także do reprodukcji oryginałów fotografii, rysunków itp. – oznacza wtedy płaszczyznę o jednolitej barwie na oryginale, diapozytywie, odbitce lub formie drukowanej. Aple stosuje się często także w reklamie i w wydawnictwach promocyjnych.