RGB (Red, green, blue, czyli czerwony, zielony i niebieski) to model przestrzeni barw, zatem omówimy krótko przestrzenie barw. Część wydaje się skomplikowana, ale nie trzeba być mistrzem z optyki. Okresleń kolor i barwa będziemy używać zamiennie.
Przestrzeń barw to specyficzna organizacja kolorów. Istnieje ich wiele. Są to widma fal elektromagnetycznych z zakresu od 380 do 780 nm, czyli światła widzialnego. W połączeniu z profilowaniem kolorów obsługiwanym przez różne urządzenia wspiera ona ich odtwarzalne reprezentacje, czyli ich wyświetlanie. Jest tak niezależnie od tego, czy mówimy o reprezentacji analogowej, czy cyfrowej. Przestrzeń barw może być:
arbitralna, tzn. z fizycznie zrealizowanymi kolorami przypisanymi do zestawu fizycznych wzorców barw z odpowiadającymi im nazwami kolorów i liczbami. Przykład to kolekcja Pantone znana introligatorom i studentom, którzy opatrywali pracę dyplomową w oprawę o ściśle określonym odcieniu,
zorganizowana z matematycznym rygorem (jak w przypadku systemu NCS, Adobe RGB i sRGB).
Co daje nam przestrzeń barw?
Przestrzeń barw jest użytecznym narzędziem koncepcyjnym pozwalającym zrozumieć możliwości kolorystyczne danego urządzenia lub pliku cyfrowego. Przy próbie odtworzenia kolorów na innym urządzeniu przestrzeń barw może nam pokazać, czy będziemy w stanie zachować szczegóły cieni/światła i nasycenie kolorów oraz to, w jakim stopniu któreś z nich zostanie naruszone. Model kolorów RGB jest implementowany na różne sposoby i w zależności od możliwości używanego systemu. Wciąż często i powszechnie używanym wcieleniem, począwszy od 2006 roku, jest 24-bitowa implementacja z 256 poziomami koloru na kanał. Każda przestrzeń kolorów oparta na 24-bitowym modelu RGB jest zatem ograniczona do pewnego zakresu. Więcej bitów oznacza lepsze filtrowanie, zwłaszcza przy wykorzystywaniu algorytmów, ale to już zupełnie inna historia.
Kolory podstawowe, które znamy
Skrót RGB pochodzi od pierwszych liter angielskich nazw kolorów:
R, Red – czerwony,
G, Green – zielony,
B, Blue – niebieski.
Niektórzy jako barwę podstawową postrzegają także kolor żółty i ma to swoje podłoże. Ten akurat znajduje się w zestawie CMYK znanym drukarzom, ale to na inną okazję. To postrzeganie rodem z tak zwanego modelu psychologicznego, według którego rozpoznajemy cztery barwy jako dwie przeciwstawne pary:
żółty-niebieski,
czerwony-zielony.
Wielu malarzy w dawnych czasach , a zwłaszcza przed rokiem 1666, kiedy to Isaac Newton analizując rozszczepianie promieni świetlnych stworzył swoje koło barw, używało na paletach właśnie tych czterech kolorów. Udoskonalenie tego modelu historycznego stanowi właśnie model CMYK.
Język HTML widzi kolory podstawowe trochę inaczej i wyróżnia na swoje potrzeby więcej barw podstawowych:
O barwach, a raczej o ich wyświetlaniu, można więc mówić w kontekście różnych narzędzi i języków. Za chwilę omówimy dokładniej kody widoczne na zdjęciu. Na razie możemy zauważyć, że zapisy kodów barw przypominają katalog farb w sklepie rzemieślniczym. Jeden po drugim pojawiają się kolejne odcienie. Wiele spośród nich ma swoją nazwę, i tak wyróżniamy kolejne, i kolejne… Ale o co tutaj chodzi, czym są te hashtagi-kratki-płotki, cyfry 0, litery F?