Ksenotypy to jedna z metod składu tekstu, która wykorzystuje system znaków umieszczonych na wyciętych płytach. Metoda ta była popularna w składzie drukarskim przed erą składu komputerowego. Oto główne cechy ksenotypów:
- System płytowy: Ksenotypy opierają się na fizycznych płytach, na których umieszczone są pojedyncze znaki. Każda litera, cyfra czy znak interpunkcyjny jest odwzorowana na osobnej płycie, co umożliwia ich ręczne układanie w złożu.
- Manualny proces składu: Skład tekstu przy użyciu ksenotypów był manualnym procesem, który wymagał ręcznego układania pojedynczych płyt w odpowiedniej kolejności, aby utworzyć całe zdania lub akapity.
- Ograniczony zakres kolorów i stylów: Ksenotypy zwykle były dostępne w ograniczonym zakresie kolorów i stylów, co mogło wpływać na wygląd i kreatywność składu tekstu. Przy użyciu ksenotypów trudno było uzyskać złożone efekty typograficzne.
- Częstość występowania błędów: Skład tekstu przy użyciu ksenotypów był podatny na błędy, ponieważ wymagał dokładnego ułożenia każdej pojedynczej płytki. Nawet drobne nieścisłości mogły prowadzić do powstania literówek lub innych błędów w tekście.
- Wykorzystywane przed erą cyfrowego składu: Ksenotypy były popularne w druku przed wprowadzeniem technologii cyfrowego składu tekstu. Wraz z rozwojem komputerowego składu tekstu metoda ta została w dużej mierze zastąpiona przez bardziej nowoczesne i efektywne rozwiązania.
Chociaż ksenotypy są dzisiaj rzadko używane, to w przeszłości stanowiły ważny element procesu składu tekstu i miały duży wpływ na rozwój druku i typografii. Ich manualna natura i ograniczone możliwości sprawiały jednak, że były one mniej elastyczne i bardziej podatne na błędy niż dzisiejsze technologie składu tekstu.