Dywiz, inaczej łącznik, to krótka pozioma kreska, która na klawiaturze znajduje się tuż obok klawisza „0”.
Jest łatwo dostępna, więc aby wstawić ją do tekstu nie potrzebujesz znajomości żadnych kodów czy znaków specjalnych.
Łącznik to znak ortograficzny, międzywyrazowy, którego używa się zarówno w nazwach pospolitych, jak i własnych. Co ważne, kiedy używamy dywizu, nie oddzielamy go spacją od łączonych członów.
Kiedy używamy dywizu?
Dywiz ma wiele zastosowań. Używa się go między innymi, zapisując dwuczłonowe nazwy własne miejscowości, które składają się z rzeczowników identyfikujących to miejsce (na przykład Polanica-Zdrój, Świeradów-Zdrój czy Bielsko-Biała). Łącznik ten stawia się również przy dwuczłonowych nazwiskach (na przykład Anna Kowalska-Nowak, Maria Dębińska-Wazowska).
Dywiz łączy także wyrazy pospolite, które mają równorzędne znaczenie. Będą to na przykład przymiotniki, takie jak biało-czerwona flaga, profil biologiczno-chemiczny, czy też rzeczowniki – stylistka-fryzjerka (czyli jednocześnie stylistka i fryzjerka), mieszkanie-samochód.
Znaku tego używa się także do dzielenia wyrazów, w odmianie skrótowców (na przykład ZUS-em), niektórych skrótach (na przykład z-ca – zastępca) czy połączeniach liczebnika z wyrazem (na przykład 7-letni).
Łącznik używany jest również w zapisie zakresów (na przykład 2000-2002), jednakże w tym przypadku można używać także półpauzy i to ta forma dominuje.